Pinopresura

Pinopresura to więź między metodą konwencjonalną i niekonwencjonalną

Łączy ze sobą techniki, które są pochodną akupunktury, akupresury, refleksoterapii, techniki medycyny manualnej (terapia manualna), różnorodne techniki masażu oraz suche igłowanie.

Zaliczana jest do terapii odruchowych, gdzie wykorzystywane są procesy samonaprawcze organizmu. Pinopresura jest współczesną kontynuacją akupunktury. Przy pomocy mosiężnych gwoździ (zwanych pinami) oraz noży (katów) uciska i stymuluje się określone punkty na ciele. Ważnym aspektem jest fakt, że w tej metodzie skóra nie jest przebijana – to odróżnia ją od akupunktury. Wiele miejsc odpowiada punktom akupunkturowym, ale w pinopresurze stymuluje się całą skórę, która przez układ nerwowy ma wpływ na narządy wewnętrzne.

 Działanie pinopresury:

• poprawia trawienie,
• reguluje poziom hormonów,
• zwalcza bóle i zawroty głowy.

Za pomocą tej metody można osiągać zadowalające efekty w schorzeniach ortopedycznych, jak i neurologicznych.

Pinopresura może być stosowana w leczeniu wielu schorzeń m.in.:

• chorób układu nerwowego, w tym wszelkich bólów np. głowy, reumatoidalnych, krzyża, migren;
• zaburzeń naczyniowo-ruchowych,
• zespołu lodowatych kończyn;
• neuropatii na tle demielinizacyjnym;
• polineuropatii (zespołu uszkodzenia nerwów obwodowych);
• stwardnienia rozsianego (MS);
• udaru niedokrwiennego;
• parkinsonizmu;
• zaburzeń czynnościowych po niektórych operacjach neurochirurgicznych;
• zaburzeń czynnościowych po wypadkach komunikacyjnych;
• zaburzeń psychologicznych, nerwicowych;
• psychosomatycznych, psychicznych;
• infekcyjnych, także zakaźnych oraz wczesnego stadium rozwoju nowotworów złośliwych;
• wad postawy: skoliozy, kifozy, lordozy.